[887] www.erjota-zzyciastudenta.blogspot.com

Lum ocenia ciut nieszablonowo Erjotę.

Treść 35,5/45

Zacznę, podobnie jak i moje kryteria, od tego, jak wychodzi u Ciebie realizacja tematu. Tematu — opisu życia lekarza stażysty.  W praktyce idzie to dość różnie. Często (a nawet pokuszę się o stwierdzenie, że zbyt często) dominują posty bardziej prywatne, humorystyczne spostrzeżenia na temat wszystkiego wokół. O lekarskim świecie piszesz rzadziej, nad czym dość ubolewam i w sposób, czasem aż zbyt mocno, humorystyczny. Nieco zszokował mnie post, gdy pisałeś o śmierci pacjenta — rozumiem, że różne są podejścia do różnych spraw, ale w pierwszym momencie wydało mi się to dość przesadzone, aby tak to traktować. Biorąc jednak pod uwagę ideę bloga, o której mi pisałeś (a której sama nie wywnioskowałam), uważam, że mimo wszystko nie mogę się uczepić tej proporcji. Nawet jeśli nie zawsze jestem z tego zadowolona — to najlepsze w tym przypadku, co mogłeś wymyślić.

Co mogę Ci poradzić w kategorii realizacji tematu? Po pierwsze: więcej notek szpitalnych i całkowicie tematycznych. Nie chodzi mi o te, gdzie są same dialogi z innymi lekarzami i pacjentami, one też mają swój urok, ale nie chcemy tego czytać w kółko! Mówiąc o notkach całkowicie tematycznych, mam na myśli te, kiedy opisujesz od a do z swój szpitalny dzień, wprowadzasz czytelnika w tajniki takiego życia, takiej pracy, jak to naprawdę wygląda „od kuchni”. A po drugie więcej podsumowań, wspomnień z pierwszych lat medycyny i rzeczy podobnych temu. Bardzo podoba mi się to, w jaki sposób opisujesz przeszłe wydarzenia, ludzi z nimi związanych, więc z przyjemnością przeczytałabym więcej tego typu postów.

Masz bardzo lekki i łatwo przyswajalny styl pisania. Cały blog czyta się miło i przyjemnie, co nie oznacza, że w tej kwestii jesteś wolny od wad. Nie, zdecydowanie nie. Zdarzają się momenty, kiedy nadmierna ilość ozdobników, barwny język oraz lekkość tego wszystkiego są wręcz irytujące. Szczególnie zdarza się to w przypadku opisów wydarzeń, o których wspominałam, że bardzo podoba mi się to, jak o nich piszesz. Człowiek chciałby poczytać coś porządnego, dowiedzieć się może czegoś nowego (zauważ, że Twój blog czyta wielu przyszłych lekarzy, a więc można uznać, że jesteś dla nich podstawowym źródłem wiedzy o tym, co na medycynie się wyprawia), a tu klops, ponieważ zamiast tego otrzymuję momentami niezbyt śmieszną paplaninę o czymś właściwie bezsensownym. Weźmy chociaż tę nieszczęsną wrocławską komunikację miejską, której temat ostatnio przewija się często. Ja to rozumiem, bo sama z niej korzystam i wiem, że logiki i sensu w tym brak, ale czy kogoś innego, kto nie mieszka we Wrocławiu, może to jakoś interesować? Nie masz wrażenia, że takie zbyt prywatne wzmianki to taki zapychacz miejsca? Rozumiem, jeden porządny post na ten temat, ale kurczę, żeby co chwilę? Odbiegłam od tematu. Wracając zatem do stylu: musisz wyczuć tę granicę między faktycznie dobrym i humorystycznym, a lekko przesadzonym i słabym tekstem. Czasami, gdy czytam niektóre Twoje posty, odnoszę wrażenie, że trochę na siłę próbujesz nadać swoim postom konkretny wygląd — co nie zawsze wychodzi na plus. 

Niewiele tutaj mogę poradzić. Jedyne, co mogę zrobić to po prostu uświadomić Ci, ze nie zawsze brzmi to dobrze. I tyle. A czy postanowisz coś z tym zrobić i jak zrobić — decyzja należy do Ciebie. Służę ewentualną późniejszą pomocą. 

Zajmę się teraz kolejnym punktem z moich magicznych kryteriów, czyli oryginalnością. I tutaj z pewnością wrzucę Ci całą pulę punktów, ponieważ blogów o treści mniej lub bardziej medycznej naczytałam się dość sporo i przyznam szczerze, że Twój jest takim rodzynkiem. Posty, które publikujesz są raz, że łatwo przyswajalne (strasznie podoba mi się to określenie; wiem, że użyłam go już z pięć razy), a dwa, że oprócz treści czysto związanej z byciem lekarzem zawierają część czysto życiową. Poza tym idea bloga, o której pisałeś mi jakiś czas temu w e-mailu, bardzo go wyróżnia spośród kilku tysięcy blogów studentów, którzy opisują tylko to, czego udało im się nie nauczyć i czego nie mają ochoty wiedzieć. 

A teraz moja ulubiona część oceny blogów tematycznych — zaciekawienie czytelnika. Nigdy, ale to zupełnie nigdy nie potrafiłam obiektywnie ocenić tego punktu. Wyszczerzmy jednak ładnie ząbki i udawajmy, że nie wiemy o co chodzi, jakie siedem punktów. W każdym razie, do pełnym dziesięciu brakuje Ci jednak trochę. Po pierwsze, posty czysto prywatne nie zawsze są ciekawe dla większość czytelników. Owszem, na pewno znajdą się tacy, albo może bardzie takie, które będą wyczekiwały z niecierpliwością jakiejkolwiek wzmianki o tym, co robisz poza szpitalem, ale obiektywnie patrząc, to nie jest to bardzo ciekawe. Po drugie, ostatnie posty "szpitalne" w gruncie rzeczy nie różnią się specjalnie od tego, co jest prezentowane na reszcie blogów medycznych. Śmieszne dialogi, opisy abstrakcyjnych chorób pacjentów z psychiatrii —  dość często widuję coś takiego. Mam nadzieję jednak, że teraz będzie ciut lepiej i nie będziesz nam serwować tego, co wszyscy, tylko powrócisz do dawnego stylu pisania. 

I na koniec: poprawność. Nie będę się tutaj rozpisywać, bo nie ma o czym. Jedyne błędy, jakie popełniasz, to braki przecinków, nieużywanie polskich znaków i emotikony, po których znajduje się kropka (a powinna najpierw być kropka, a potem emotikona, dla jasności). Nie ma jednak tego tak dużo, aby wypisywać wszystkie błędy i odejmować za nie większą ilość punktów. Strona, którą zdecydowanie powinieneś sobie od czasu do czasu przejrzeć, pisząc lub dla przypomnienia, to prosteprzecinki. I to powinno wystarczyć.

Podsumowując: 

Zrealizowanie tematu: 8/10

Styl, język i sposób przekazu: 6/10

Oryginalność: 10/10

Zaciekawienie czytelnika: 7/10

Poprawność: 4,5/5

Pierwsze wrażenie, wygląd bloga i dodatki 11,5/15

Adres łatwy do zapamiętania, polski, zawierający zgrabny myślnik i sklejkę wyrazów, czyli pełna kultura i nie mam się do czego przyczepić. Belka informuje mnie od razu z czym mam do czynienia, więc również wszystko w porządku. Jeśli chodzi o szablon, to pierwsza rzecz, która rzuca mi się w oczy, to tło. Liście. Pomarańczowe i jesienne liście. Przypominam lojalnie — mamy styczeń, więc wydaje mi się to trochę nieaktualnie i proponowałabym zafundować sobie zmianę szablonu. Ogólnie nie jest źle — nie wymagam tutaj cudów. Co prawda, niekoniecznie mi się to podoba, ale jest estetycznie i trzyma się kupy, co najważniejsze. 

Więcej zamieszania jest z dodatkami. Trzy kolumny w blogu, przez co mam wrażenie lekkiego bałaganu. Nie jestem pewna, czy etykiety, popularne posty i wyszukiwarka są tak bardzo ważne, aby zabrudzać nimi bloga. Właściwie, chyba nikt z tego już nie korzysta, więc sugerowałabym pozbycie się. Z drugiej strony, wyszukiwarkę można by jednak zostawić, ponieważ niektórzy mogą szukać informacji na konkretny temat i w takim wypadku jest to dość przydatne. Decyzję pozostawiam Tobie. W kolumnie numer dwa bałagan jest mniejszy, ale za to lista blogów ciągnie się kilometrami, o czym chyba Ci już pisałam w e-mailu. A to nie wygląda dobrze, ani nie jest też użyteczne. Sprawdziłam specjalnie — jest opcja, aby ustawić, ile blogów będzie się wyświetlać. Myślę, że liczba dziesięciu byłaby odpowiednia, ale to również zależy od Ciebie. Zajmę się teraz zakładkami. Pierwsza to odnośnik do strony głównej, czyli kulturalnie i standardowo. Druga jest o fabule. Podział na sezony trochę mnie rozbawił — pozytywnie. Bardzo dobrze, że coś takiego umieściłeś, bo dzięki temu nie musiałam biegać po całym archiwum, aby dostać się do konkretnych postów — wystarczyło po prostu spojrzeć na daty. Z uwag, jakie mi się tu nasuwają: może przy każdym z sezonów zamieściłbyś kilka zdań na ten temat, jakieś podsumowanie, co to się w każdym z tych okresów dzieje. Chociażby przy tym o stażu podyplomowych: jakie konkretnie oddziały odwiedziłeś, czy coś takiego. Zakładka o autorze, którą mogę podsumować tak: gdzie do jasnej anielki podziały się kropki po końcach zdań i po jakiego diabła Ci enter po każdym zdaniu? I błagam, przeczytaj sobie raz lub dwa ten tekst i powiedz mi: gdzie masz błędy z nieużywaniem polskich znaków? Co innego w poście, ale kurczę, toż to zakładka dość reprezentacyjna i nie powinieneś mieć w niej błędów (znaczy w poście też, ale tam jest to mniejszy błąd w mojej skali błędów; żeby zaraz nie było, że rozpowszechniam poglądy pro błędowe, wśród służby zdrowia, na dodatek!). Opis studiów, czyli coś, co najbardziej mnie interesuje. Masz u mnie duży plus za tę zakładkę (i wcale nie to, żebym wszystkie z podanym tam linków przeczytała z piętnaście razy, nie wiem, o co chodzi). I włoska wersja bloga. Co prawda włoskiego nie znam, ale mam nadzieję, że jest to coś, co faktycznie jest ważne.

Podsumowując:

Pierwsze wrażenie: 5/5

Wygląd bloga: 4/5

Dodatki: 2,5/5

Dodatkowe punkty 4/5

Za dwie ładne zakładki oraz za miło spędzony czas przy ocenie bloga. Na prawdę był miły, nie pamiętam, kiedy ostatnio mi się tak miło czytało i oceniało! I za tematykę, tak bardzo subiektywnie i po cichu.

Łączna ilość punktów: 51/65 

Ocena: bardzo dobra 

Pozdrawiam, lum 

PS Ma ktoś pomysł, dlaczego cała notka nie chce mi się wyrównać? Męczyłam się z tym przez dobre kilkanaście minut.

PS II Spodziewajcie się mojej wzmożonej obecności na ocenialni, albowiem stwierdzono u mnie dzisiaj zapalenie tchawicy i dano mi zakaz opuszczania miejsca zamieszkania, bo łażę z tym od kilku tygodni i w końcu się załatwię na amen, jak nie usiądę na tyłku. 

PS III Życzcie mi powiedzenia na olimpiadzie!