[851] www.z-otchlani-umyslu.blogspot.com

Agnes ocenia bloga z opowiadaniami http://www.z-otchlani-umyslu.blogspot.com/

Pierwsze wrażenie (6/10)

Adres brzmi mrocznie, ale łatwo zapada w pamięć. Podoba mi się. Cytat w tytule też zaciekawia. Zdjęcie w nagłówku jest oryginalne, ale nie wykorzystałaś jego potencjału. Mogłaś dopasować kolorystycznie inne elementy. Gotowy szablon zdecydowanie się nie sprawdza. Paski w tle są brzydkie, a krawędź obrazu wygląda na nich kiepsko. Popracuj nad grafiką. Do czcionki mam jedno zastrzeżenie – nie pasuje kolorystycznie do nagłówka, tak jak i reszta szablonu. Ogólnie, za dużo tu ramek. Brakuje porządku, przemyślenia. Estetycznie średnio. I ogranicz liczbę postów na głównej.

Adres 2/2

Tytuł 2/2

Nagłówek/ szablon 0,5/2

Czcionka 1/2

Ogólne wrażenie 0,5/2

Treść (18/30)

Prolog

Bardzo obrazowo wszystko opisujesz. Czułam się prawie tak, jakbym widziała wszystko na własne oczy. To trochę przerażające, zważając na sytuację, jaką przedstawiasz. Poznajemy mroczne miejsce pełne trupów i kobietę, prawdopodobnie główną bohaterkę. Bardzo dobry prolog – zaciekawia, wzbudza emocje, nie zdradza za wiele, ale przygotowuje na to, czego możemy spodziewać się w opowiadaniu.

1. Listopadowy deszcz

W pierwszym rozdziale dzieje się niewiele. Właściwie opisujesz jedną sytuację, rozmowę między kobietami. Zdradzasz trochę informacji o świecie, w jakim żyją, ale tak naprawdę bardzo niewiele. O bohaterkach też niewiele wiemy, znamy jedynie imiona i kolor włosów jednej z nich. Może spodziewałam się dłuższego rozdziału i jakiejś większej akcji. Jednak nadrabiasz obszernymi, bardzo obrazowymi opisami.

2. Stary plakat

Drugi rozdział również bardzo statyczny. Problemem jest to, że nie ujawniasz tak naprawdę żadnych szczegółów o bohaterkach, czy świecie przedstawionym. Budujesz napięcie, ale nie rozładowujesz go żadnym mocnym, dynamicznym wydarzeniem. Owszem, wzbudzasz zainteresowanie, ale zamiast rozwinąć wątek, kończysz rozdział, pozostawiając niedosyt u czytelnika.

3. Moja słodka dziecino

Ostatni rozdział skończył się wizytą w teatrze, a teraz odwiedzamy chłopca w zgliszczach jakiejś chaty. Jedyny związek, jaki tu widzę, to główna bohaterka. Nadal nie wiem nic o świecie pełnym trupów i osobach, które żyją. Bogate opisy otoczenia to jedno, ale postaraj się wplatać w nie jakieś informacje, które przybliżą czytelnikowi realia. Przynajmniej na tyle, żeby po przeczytaniu rozdziału pozostawało w pamięci coś jeszcze, oprócz wrażenia odoru rozkładającego się mięsa i wizji ćwiartowanego ciała szczura.

4. Zakażony

Nareszcie jakaś akcja, choć nie wiadomo do końca o co chodzi, gdzie są bohaterowie i kim są. Znów wątki łączą się jedynie przez postaci, brakuje ciągłości w fabule. Poza tym wydarzenie, które powinno być szybkie, opisujesz tak, że traci ono swoje tempo. Używaj dynamicznych czasowników. Weźmy ten fragment: „Kobieta i błękitnooki chłopiec powoli zaczęli wycofywać się, by za chwilę niepewne ruchy nóg zamienić w szaleńczy bieg” – wystarczyłoby zamienić to na „Kobieta i błękitnooki chłopiec powoli zaczęli się wycofywać, a już po chwili zerwali się do szaleńczego biegu”. Niby niewielka różnica w treści, a nawet nie brzmi tak poetycko, ale czytelnik ma wrażenie, że coś się dzieje.

5. Nigel

Kobieta została ugryziona, ale nie wiemy co dalej. Wrzucasz nas w zupełnie inne miejsce, nawet bohater jest inny. Co dziwne, jeszcze nie zdążyliśmy go dobrze poznać, a ten umarł. Nie wiem, czy zamierzasz go potem ożywić, czy zakończysz w ten sposób wątek, ale jestem trochę rozczarowana. Stworzyłaś idealną sytuację do nadania tempa akcji, wystarczyło wprowadzić element walki, już coś by się działo. Jednak nie skorzystałaś z tej szansy. Bohater wydając jeden dźwięk, dość nieskuteczny w dodatku, bo zagłuszony przez muchy, pozwolił odebrać sobie życie. A przecież miał nóż, mógł atakować, bronić się.

Epitafium

Pozwolę sobie ocenić też jednoczęściówkę. Tworzysz w niej cztery różne obrazy, bardzo ładnie opisane, co trzeba Ci przyznać. Na początku miałam problem, żeby połączyć je w jedną całość i do tej pory nie wiem, czy dobrze to zrobiłam. Wprowadzasz klimat dziwny, bo pozbawiony wszelkich uczuć. Jest mrocznie, przytłaczająco. Tą atmosferę grozy coś powinno podsumować. Ale niestety, tego czegoś mi zabrakło. Otwierające się oko pośród trupów było tylko zalążkiem. Ostatni fragment powinien całkowicie zaskoczyć, a niestety tajemniczy człowiek w płaszczu mógł być zwykłym przechodniem. Zapewne chciałaś, żeby odegrał jakąś istotną rolę, jednak zabrakło jakiegoś szczegółu, czegoś, co powiązałoby go z tymi strzępkami historii.

Podsumowanie:

Stworzyłaś bardzo oryginalny, klimatyczny utwór. Atmosferę horroru i apokaliptyczne obrazy idealnie ujmujesz w bogatych opisach. Rzeczywistość, w jakiej umieszczasz akcję, to istny Armagedon po walce, co jest intrygujące, robi duże wrażenie. I wszystko byłoby w porządku, ale zapominasz w opisy wplatać informacji. Brakuje przyczyn zniszczenia. Spalony dom, ale dlaczego? Kto jest za to odpowiedzialny? To samo dotyczy setek wszechobecnych, walających się po ulicach zwłok. Zakażeni, ale czym? Postaraj się wyjaśnić chociaż część tajemnicy. Mówiąc o jakimś miejscu, powiedz też coś o jego przeszłości. To samo dotyczy bohaterów. Nic o nich nie wiemy, nie prowadzą właściwie żadnych rozmów, zwyczajnie pojawiają się w różnych miejscach, ale nic z tego nie wynika. Te dwie rzeczy – uboga kreacja miejsc i bohaterów – powodują, że cierpi też fabuła. Większość ludzi jest martwa, ci żyjący są bliżej śmierci niż dalej, tak naprawdę nie wiadomo, do czego to wszystko zmierza. Postacie nie za bardzo starają się pozostać przy życiu, zwyczajnie sobie egzystują, czekając na nieuchronnie zbliżający się koniec. Żyją samotnie, nie wdają się w większe interakcje. Postaraj się to zmienić. Niech twoi bohaterowie mają jakiś cel, do którego dążą, niech podejmują walkę o swoje życie i swój świat. Wrzuć w nich trochę uczuć, emocji, niech nie będą pustymi lalkami. Dialogów jest niewiele, nie odgrywają też jakiejś ważnej roli. Robisz w nich ten sam błąd, co ja, używasz dywizu (łącznika) „-„ zamiast pauzy „—„. Często za poprawną uznaje się też półpauzę „–„, ale nigdy nie dywiz. Masz tendencję do powtarzania tego samego wyrazu lub zwrotu wiele razy. Najbardziej nadużywasz „karmazynu”. To ładne słowo, ale w nadmiarze może się przejeść.

Pomysł (oryginalność)  2/2

Opisy 5/5

Dialogi 0,5/3

Kreacja:

   Miejsc: 2/4

   Bohaterów:  1/4

Fabuła  1,5/5

Kompozycja 2/2

Logika  1/2

Styl 3/3

Poprawność (3/5)

„Przez szary dym, wiszący w powietrzu, szła kobieta, zakrywając starą szmatą usta i nos, by nie udusić się gazem i fetorem rozkładających się ciał.” – zgubiłaś 3 przecinki.

„Przeszła przez poligon, lokalizując bystrym wzrokiem jakiegoś przyzwoicie wyglądającego nieboszczyka.” – zacytuję Smirka, bo ona jest tu interpunkcyjną specjalistką: „wedle najnowszych zapisów, porywając się na imiesłów przysłówkowy, musimy go wydzielić przecinkami tak jak wtrącenie.”

„raz co raz” – albo „co raz”, albo „raz po raz”. Tych zwrotów raczej się nie miesza.

„ciekawski dłonie” – powinno być „ciekawskie”

„Chwyciwszy się za gardło próbowała złapać oddech.” – przecinek po „gardło”.

„doznały ulgi, czując wdzierające”

„z trudem uniosła rzecz leżącą blisko jej uda.” – Duża litera na początku zdania.

 „Przemierzyła drogę powrotną słysząc ciche chrupanie kości.” – przecinek przed słysząc.

„Zagłębiwszy się w szorstki koc skierowała spojrzenie ku wielkiemu oknu będącym jedynym źródłem światła.” – Przecinek przed „skierowała” znaleźć się musi, ponieważ oddziela imiesłowowy równoważnik zdania od zdania składowego. Innym błędem w tym zdaniu jest zaznaczone słowo. Poprawna forma to „będącemu. Przed tym wyrazem również brakuje przecinka.

„Mdła poświata,  przedzierające się przez podzieloną metalowymi kratami szybę oświetlało mieszkanie.” – przecinek po „szybę”. Poświata przedzierająca się oświetlała.

„Właśnie na tę dłoń natchnęła się” – Coś mnie natchnęło do stworzenia dzieła, ale natknęłam się na przeszkodę.

„- Co tak długo?-spytała lustrując jej sylwetkę.” – myślnik oddzielamy z obu stron spacją. Oczywiście brakuje tu również przecinka.

Reszty błędów nie będę wypisywać, bo są podobne. Robisz sporo literówek i błędów w formach wyrazu. Przed publikacją przeczytaj tekst kilka razy, a na pewno większość takich defektów wyłapiesz. W późniejszych rozdziałach widać znaczną poprawę pod tym względem. Konsekwentnie nie używasz przecinków przy imiesłowach przysłówkowych. Podejrzewam, że stosujesz się do starych zasad, obecnie jednak przecinka się wymaga.

Dodatki (2/5)

Kilometrowa lista linków powinna znaleźć się na jakiejś podstronie. Pusta ramka z obserwatorami nie wygląda zachęcająco. Po prostu ją usuń. O sobie mogłabyś napisać kilka słów. Czytelnicy lubią wiedzieć coś o autorce. Podoba mi się archiwum i ramka ze źródłem ilustracji.

Dodatkowe punkty od oceniającej (+2)

Za klimat i oryginalność, a także za to, że w późniejszych rozdziałach jest dużo mniej błędów, czyli widać poprawę.

RAZEM 32 PUNKTÓW, CO DAJE OCENĘ DOSTATECZNĄ.