[838] www.pamietnikdesperatki.blogspot.com

Magda ocenia opowiadanie: pamietnikdesperatki

Pierwsze wrażenie (6/10)

Nagłówek mnie nie oczarował. Sposób, w jaki światło pada na twarz tej dziewczyny sprawia, że wygląda ona dziwnie. Poza tym jest nieźle. Podoba mi się kolorystyka, wszystko do wszystkiego pasuje. Czcionka jest duża, wyraźna, z odpowiednią interlinią.

Adres jest łatwy do zapamiętania, chociaż nieco mylący - sugeruje raczej blog pamiętnikowy niż z opowiadaniem. Brzmi jednak dobrze i całkiem intrygująco.

Co niespecjalnie się prezentuje, to ilość postów na stronie głównej. Najlepiej ograniczyć tę ilość do jednego, to naprawdę lepiej wygląda i jest znacznie wygodniejsze.

Treść (22/30)

Szczerze mówiąc, poczułam się nieco dotknięta tekstem, który umieściłaś na samej górze. Jeśli nie potrafisz przyjąć krytyki - po co się zgłaszasz? Uważam, że ważne jest, by poznać i poprawić swoje błędy, a jeśli nie masz zamiaru ich poprawiać, to w tym momencie jest to strata mojego czasu.

Nie zgadzam się również w kwestii opisów. Opisy są bardzo istotne, bo Twoim zadaniem jest sprawić, by czytelnicy wyobrazili sobie dokładnie ten świat, który tworzysz. Nie jakiś inny, który im bardziej odpowiada.

Dobrze, tyle w tej kwestii, przejdźmy do treści właściwej.

Prolog/Rozdział I (nie do końca rozumiem Twój sposób numeracji)

"pewnie cały korytarz sie na mnie patrzył" - tak, wiem, co w założeniu miało wyrażać to zdanie, jednak jest ono błędne. Korytarz nie mógł patrzeć na Julie, co najwyżej ludzie, którzy się tam znajdowali.

Całość prologu mnie nie zachwyciła. Zachowania Julie są zupełnie bezpodstawne i irracjonalne. Ostentacyjnie olewa ludzi, którzy ją lubią i których teoretycznie też powinna lubić. Ucieka przed swoim "praktycznie idealnym, niczym z obrazka" chłopakiem do łazienki, po czym wpada na innego faceta. Przeprasza go, jakby potrąciła go samochodem. 

Rozdział II

Nie rozumiem, dlaczego kreujesz Julie na osobę tak pustą. Niezmiernie irytuje mnie jej postawa względem Damiena. Zachowuje się, jakby była z nim z przymusu. To zupełny brak szacunku do drugiego człowieka i świadczy o niej jak najgorzej.

Jej podejście do siostry również woła o pomstę do nieba. Cóż z tego, że założyła szpilki? I dlaczego piszesz, że dzięki ozdobom na ścianach pokój wygląda jak cela? Wydaje mi się, że w celach nie ma zbyt wielu ozdób.

"Weź Julie wyluzuj, bo gderasz jak stara baba" - o, to jest dokładnie to. Sama bym tego lepiej nie ujęła.

Rozdział III

Pomysł z Kręgiem Krwi jest całkiem interesujący. Jednak pieprzyki nie są niczym niezwykłym; powinnaś wymyślić coś bardziej charakterystycznego, inaczej sytuacja z Keirą jest bardzo naciągana.

Rozdział IV

Podoba mi się stworzona przez Ciebie historia ras. Dobrze też, że Julie nie od razu uwierzyła Keirze.

"spojrzała mi prosto w oczy i ani na chwilę nie przerywała.", a za moment: "mówiła to wszystko z emocjami, nie raz robią przerwę". Trochę się to kłóci.

"Nie wiem jak Damien z tobą wytrzymuje, jesteś naprawdę nie miła" - właśnie, właśnie, bardzo celna uwaga.

Lubię Roxanne. Naprawdę. Ma odpowiednie podejście do życia.

Julie jest śmieszna. Gdy Lauren wytyka jej idiotyczne, bezpodstawne zachowanie, to czuje się urażona. Naprawdę chciałaś tak właśnie ją wykreować?

O, wreszcie potraktowała Damiena jak człowieka. Jak to miło z jej strony .

Rozdział V

Pierwszy fragment sprawia, że zaczynam odzyskiwać wiarę w Julie. Oby tak dalej.

Dobrze, że wyjaśniłaś, skąd Keira ma informacje dotyczące Kręgu.

Rozdział VI

Moja wiara w tę dziewczynę zginęła.

" Ykym. - wydobyłam z siebie stojąc pewnie przed nimi i mimo iż obydwoje spojrzeli na mnie jak na idiotkę, to moja pewność nie uciekała." - ja się wcale nie dziwię, że tak na nią spojrzeli, serio.

I Lauren ma całkowitą rację, odwracając się od Julie.

"może i jestem kapusiem, ale to miało być dla jej dobra" - Julie ma 17 lat, Roxanne 15. Gdy Julie zachowuje się w ten sposób, jest po prostu śmieszna, nic więcej.

Ponadto okazuje się, że Julie to zwykła niewdzięcznica.

Sytuacja zaczyna się robić ciekawa. Nie przypuszczałam, że Adrien okaże się czymś innym niż człowiekiem - plus dla Ciebie.

Rozdział VII

Szczerze mówiąc, nie bardzo rozumiem, dlaczego Julie wpadła w taką rozpacz, gdy dowiedziała się, że Damien miał za zadanie chronić ją. Czy to koniecznie musi oznaczać, że tak naprawdę jej nie kocha? Jej zachowanie jest histeryczne i bezsensowne, powinna najpierw z nim porozmawiać, wyjaśnić to.

Podoba mi się zarówno pomysł z Radą, jak i historia Fabiana.

Humor Julie zmienia się nieprawdopodobnie szybko. Najpierw tonie we łzach, a minutę później radośnie gratuluje Keirze przemiany w czarownicę.

Rozdział VIII

Wiesz, sprawdzenie, czy Roxanne nadal jest dziewicą jest dość proste. W tym wieku powinny już o tym wiedzieć.

"z śmiechem ruszyliśmy w tłum ludzi" - nie, ja naprawdę nie rozumiem reakcji tej dziewczyny. Przed momentem dowiedziała się, że jednak Damien nie był taki idealny, jak sądziła, wpadła w rozpacz, a minutę później poszła ze śmiechem na festyn? Ja przepraszam, ale ja nie ogarniam.

Nie spodziewałam się, że Julie pozostanie człowiekiem. Lubię być zaskakiwana, więc znów plus dla Ciebie.

Rozdział IX

Znów zostałam zaskoczona. Właściwie podwójnie. Tym, że to Lauren została wampirem i tym, że chce odrzucić przemianę.

Adrien był wampirem z poprzedniego kręgu? Tego też się nie spodziewałam.

Do tego jeszcze śmierć Lauren, też zaskakująca.

Zakończenie jest intrygujące, bilokacja Susan zastanawia.

Rozdział chyba najlepszy ze wszystkich.

Podsumowując. Fabuła rozwija się naprawdę ładnie, w odpowiednim tempie i jest nieprzewidywalna - to ogromny plus. Pomysł jest bardzo dobry i całkiem oryginalny.

Co się tyczy bohaterów... Mam zastrzeżenia (całą masę zastrzeżeń) tylko do Julie. Zapoznałam się z jej opisem na podstronie i muszę z niejaką przykrością stwierdzić, że opis ten właściwie wogóle nie przystaje do treści. Julie jest przemądrzałą, płytką osobą, która wzbudza zdecydowaną niechęć.

Jednak poza tym postacie kreowane są dobrze, są różnorodne, mają swoje charakterystyczne cechy. 

Styl pozostawia wiele do życzenia. Jest mało plastyczny, poza tym miejscami trudno zrozumieć, co piszesz. To przez okropnie długie zdania, które tworzysz; zdania wielokrotnie złożone, w których zdarza się, że początek nie ma nic wspólnego z końcem. Dobrze by było je porozbijać.

Opisy... Właśnie. Nie odczułam jakoś szczególnie dotkliwie ich braku - moja uwaga skupiała się głównie na akcji - jednak nie da się ukryć, że nie mam pojęcia o świecie, który stworzyłaś. Nie wiem, jak duża jest miejscowość, w której toczy się akcja. Nie wiem, jak ona wygląda. Nie wiem, jak wygląda pokój Julie, jej dom. Musisz zrozumieć, że opisy są bardzo ważne, bo dzięki nim czytelnik może sobie wyobrazić to, o czym piszesz. Sama akcja nie wystarczy, by kogoś wciągnąć.

→ fabuła, pomysł, oryginalność 6/6

→ bohaterowie 4/6

→ styl, język, kompozycja 3/6

→ opisy i kreacja świata przedstawionego 3/6

→ logika, spójność 6/6

Poprawność (1/5)

Tak, wiem, wytykanie błędów jest okrutne i zbędne, ale takie jest moje zadanie. I byłoby miło, gdybyś to doceniła, bo z tym jest trochę pracy.

Prolog/Rozdział I

"co spotka mnie jutrzejszego dnia.." - błąd, który konsekwentnie popełniasz przez całe opowiadanie. Nie ma czegoś takiego jak "..". Stawiamy albo jedną kropkę, albo trzy. Nigdy dwie.

"spojrzałam na te słowa ilustrując je jeszcze raz" - ilustrując? Rysowała tam coś? Mam wrażenie, że to nie tego słowa chciałaś użyć.

"gdy zwróciła im uwagę" - mi.

"oczywiście sale opuściłam pierwsza" - salę.

"gdy nagle natchnęłam się na kogoś" - natknęłam.

"do Damien'a" - zbędny apostrof.

Rozdział II

"cholera jasna oni się znali" - przecinek przed "oni".

"poruszać tematu nieznajomego przybysza z Damien'em po prostu ruszyłam z nim" - zbędny apostrof; przecinek przed "po".

"Za nim nie chciał zostawić mnie samej pod moim domem" - nie rozumiem, co chciałaś tu wyrazić.

"rocku alternatywnego" - rocka. 

"zbytnio mnie aua nie interesowały" - auta.

"Siedziała w tej swojej klitce, tak nazywam jej pokój, który jest mały, ale jest tam tyle różnych ozdób, które zasłaniają kolorowe ściany, że pomieszczenie od razu wygląda jak mała cela i malowała się" - jedno z tych okropnie poplątanych zdań. Z tego da się zrobić co najmniej trzy krótsze zdania, które wyglądałyby o wiele lepiej.

"Natchnęłam się na kogoś dziś dwa razy" - natknęłam.

Rozdział III

"Panno Harvay rozumiem" - przecinek przed "rozumiem".

"chętnie nam opowie o czym opowiada" - powtórzenie.

"że ona najpilniejsza uczennica chce opuścić zajęcia." - przecinek przed "najpilniejsza" i przed "chce".

powiedziałam z radością na twarzy i w głosie już od dawna nie widziałam

Rozdział IV

"Odseparowano wampiry, które udały się na wschód zaś istoty obdarzone magią musiały udać się jeszcze dalej do ameryki, a ludzie udali się na podbój terenów położonych na północ" - Ameryki; poza tym w tym zdaniu jest coś nie tak ze składnią.

"Ona ta rozsądna" - przecinek przed "ta".

"Jeśli takim tempem miała być uciekać" - miałabyś.

"jesteś naprawdę nie miła" - niemiła.

"była by ze mnie dumna" - byłaby.

"Nie wiem o co jej chodzi" - przecinek przed "o".

"zawsze byliśmy dobrymi koleżankami" - kolejny konsekwentnie popełniany błąd. Jako dziewczynki nie "byliśmy", a "byłyśmy".

Rozdział V

"składająca się z kilku części z dużymi oczami" - wynika stąd, że to części miały duże oczy.

"Masz zostawić moją stronę w spokoju" - siostrę.

"Macie przechlane moje panny" - przechlapane.

"nie dał by sobie rady" - dałby.

Rozdział VI

"nerwowo spokładała na zegarek" - spoglądała.

"odbiegła do tematu" - od.

"Powiem rodzicom, będziesz miała przechlane" - przechlapane.

Rozdział VII

"Gdy spostrzegłam posiać Damiena" - postać.

Rozdział VIII

"ale szewczyna od razu lepiej się czuje" - dziewczyna.

"długi wisiorek z srebrnym srebrnym" - słucham?

"umówiliśmy się by o 22 wszyscy byli" - liczby należy zapisywać słownie.

"które jakby nie należał do ciebie" - należały.

"nie to nie możliwe" - niemożliwe; poza tym przecinek przed "to".

Dodatki (4/5)

Zupełnie nie rozumiem, po co Ci spis treści, skoro masz archiwum.

Podobaja mi się podstrony o blogu i o Tobie. Wyczerpują temat i rozwiewają nieco moich wcześniejszych wątpliwości.

Dalej mamy podstronę o bohaterach. Nie lubię tego typu rzeczy, bo uważam, że wszystko, co chcesz mi powiedzieć o bohaterach, powinnaś zawrzeć w treści. Nie lubię tego również dlatego, że częśto zdarzają się niezgodności między podstroną i treścią (jak u Ciebie w przypadku Julie).

Dodatkowe punkty od Magdy

Niech będzie +2, bo historia ma potecjał. Dałabym Ci całe pięć, ale zdenerwowałaś mnie na początku podejściem do mnie i mojego czasu.

Łącznie punktów jest 35, co daje ocenę dobrą.