[835] www.zostawic-rzeczywistosc.blogspot.com

 Witam! Nadeszła wiekopomna chwila, czyli pierwsza moja ocena opowiadania Zostawić rzeczywistość.

1). Pierwsze wrażenie 8/10

Adres jest łatwy do zapamiętania. Mocno kojarzy mi się z kimś oderwanym od rzeczywistości. Jednakże opowiadanie, które oceniam, nosi tytuł „Słońce za chmurami” i można go rozumieć dwojako. Uważam, że słońce to szczęście, zaś chmury to cała masa przeszkód, które stoją na drodze i, z którymi trzeba się zmierzyć, aby sięgnąć po to szczęście.

Szata graficzna jest ponura, szara i skromna, ale także przejrzysta. Dzięki napisowi na szablonie z progu wiem, czego mogę się po opowiadaniu spodziewać, co jest dużym ułatwieniem.  Czcionka dla podstron jest dla mnie odrobinkę niewyrazista, a kolor brązowy i pomarańczowy wydaje się być troszkę nie na miejscu.

Jako, że jestem istotą ciekawską, zagościłabym na tym blogu kilka minut dłużej, choćby  ze względu na tematykę.

2). Treść 20,5/20

„Słońce za chmurami”

a). FABUŁA

"Słońce za chmurami" to zwykła obyczajówka i jedyny element, który wyróżnia ją na tle innych opowiadań tego gatunku, to zdecydowanie wątek homoseksualny.

Fabuła kręci się wokół niechcianego małżeństwa i pech chciał, że trwa od kilku dobrych lat. Wszystko na pierwszy rzut oka wydaje się być w porządku, gdyby nie fakt, że w głównym bohaterze budzi się po latach zamiłowanie do tej samej płci. Za wszelką cenę próbuje ukryć całą prawdę przed swoją kochającą małżonką, kłamiąc jej i swojej teściowej w żywe oczy. Efekt jest bardzo prosty i jakże przewidywalny – mężczyzna tonie we własnych kłamstwach i tylko czekać aż wszystko wyjdzie na światło dzienne.

Historia mnie nie porwała, a wręcz w niektórych momentach mocno nużyła. Jednakże nie oczekiwałam żadnej żwawej akcji, bo w końcu jest to obyczajówka, więc nie każe ci na siłę tworzyć opowiadania pełnego brawury i niewiadomo jakich cudów.  

Jest po prostu dobrze, tak jak przystało na obyczajówkę, ale szkoda, że wszystko ciągnie się jak polskie koleje i czasem jest dość przewidywalne, chociażby obiady u teściowej czy coraz gęstsza sytuacja pomiędzy żoną a mężem. Powinnaś popracować nad tą rutyną i pokusić się o wzbogacenie fabuły o nowy, ciekawszy wątek z Rafałem w roli głównej.

Po cichu zastanawiam się jak zakończysz tę historie i do kogo uśmiechnie się róża. Mam swojego faworyta, dlatego też będę trzymać za niego mocno kciuki, ale nie powiem na głos, aby nie zapeszać.

5/7

b). KREACJA BOHATERÓW

Głównym bohaterem jest trzydziestoparoletni Rafał, uwikłany w niechciane małżeństwo. Jasno dałaś do zrozumienia, że był w jakiś sposób szykanowany przez swojego ojca, który mocno nie popierał jego pociągu do tej samej płci, dlatego też chłopak się pogubił, biorąc ślub z kobietą, która zakochała się w nim po uszy.

Jest  zwykłym szarym obywatelem Polski, który za wszelką cenę chce ratować swoje małżeństwo, nawet wówczas, gdy plącze się w sieci kłamstw. Jego persona nie przemówiła do mnie w żaden sposób, a czasem nawet mocno irytowała swoim żenującym zachowaniem.

Na kolejny plan wysuwa się Mateusz, który korzysta z życia pełną parą. Jest bohaterem z krwi i kości. Bardzo łatwo, jako czytelnik, potrafię się wczuć w jego sytuację i patrzyć na świat jego oczyma, co oczywiście rachuje pozytywnie na przyszłość twojej historii i urozmaica opowiadanie o dość barwną osobowość.

Martyna jest małżonką, która „postradała zmysły” na punkcie potomstwa. Za wszelką cenę chce mieć dziecko i robi wszystko, aby to dostać i, jeszcze chwila, a mąż jej ulegnie i zaadoptują. Po za tym odniosłam wrażenie, że jest strasznie namolna, a jej charakter przepadł bez wieści, gnijąc w pragnieniach jej matki.

Doszukałam się mankamentu. Wprowadziłaś czytelników w błąd, już w pierwszym rozdziale, jeśli się nie mylę. Pisałaś wówczas, że mama Martyny jest kobietą miłą, to dlaczego tak strasznie irytuje Rafała? To się wyklucza samo przez się. Jednakże sama jej osoba, mimo, że trochę irytująca, jest jak najbardziej potrzebna.

Reszta postaci, przeplatająca się przez tekst, jest „dekoracją”, tłem opowiadania, ale jak najbardziej mi to nie przeszkadza. Jednak liczę na to, że w przyszłości przedstawisz nam bliżej Marcina, bo, chcąc czy nie chcąc, jest dość ważnym „elementem” historii. Zaznaczywszy, że od niego zaczyna się „przygoda” głównego bohatera.

Podsumowując: twoje postacie są, żyją i czują, a to, że któraś mnie irytuje trochę bardziej niż zazwyczaj, nie ma nic do rzeczy, bo prawda jest taka, że nie wszystkich da się lubić. Jest dobrze, po prostu dobrze.

3/5

c). KREACJA ŚWIATA PRZEDSTAWIONEGO

Opowiadanie jest przedstawione z dwóch perspektyw i okazuje nam swoisty kontrast, balansując pomiędzy mężczyzną, którego dosłownie pożera rutyna, i dużo młodszym chłopakiem, który ciągle walczy o swoje marzenia, sterując swoim życiem jak żywnie mu się podoba.

Ten zabieg bardzo mi się podoba, ponieważ możemy obserwować „dwa światy” i jest jednym z ciekawszych elementów twojego opowiadania.

Rzecz dzieje się w naszej ojczyźnie i w zasadzie zachowałaś dużo elementów polskości: tradycyjna teściowa, obiadki w domu, kobieta starająca się o dziecko itp. Myślę, że można wyczuć klimat naszej szarej rzeczywistości w twoim opowiadaniu, dlatego też jest to wielki plus dla ciebie.

4/5

d). OPISY I DIALOGI

Dialogi są  w porządku, zero przekłamania, przynajmniej ja się ich nie doszukałam. Były także naturalne, chociaż czasem zdarzały się mankamenty, jednak prawie w ogóle niedostrzegalne. Jednakże kwestia ich zapisu to już całkiem inna sprawa. Czasem zdarzało ci się zawrzeć ni stąd, ni zowąd dialog razem z opisem sytuacji, chociaż rzeczą normalną jest, że powinien być zapisany od nowego akapitu. Co sprawia, że tekst jest o wiele przejrzysty, a dialog prawidłowo zapisany. Dlatego też poczytaj sobie ten poradnik i weź go sobie do serca.

Opisy nie wyróżniają się na wielką skalę, są przeciętne. Nie charakteryzuje je nic szczególnego, ani przerażająca długość, ani tym bardziej zapierające dech w piersiach słownictwo. Proste, bez żadnych wzbogaceń, co z jednej strony jest dobre, a z drugiej wręcz przeciwnie, ponieważ nie mogłam przenieść się do miejsca, w którym dany bohater się znajduje, natomiast mogłam z dziecinną łatwością wczuć się w jego sytuację.

3/5

e). JĘZYK

Piszesz prostym językiem, czasem używasz nadmiaru kolokwializmów, ale wcale nie uważam, że to źle. To zwykła obyczajówka, zwykli ludzie. Ani Rafał, ani tym bardziej Mateusz nie obracają się w kręgach ludzi niewiadomo jak wykształconych, dlatego też uważam, że język, który używasz jest na miejscu. Jednak z drugiej strony starałabym się troszkę ograniczyć kolokwializmy, chociażby dlatego, że narrator występuje w trzeciej osobie.

2/3

f). STYL

Prosty, przejrzysty i płynny, choć nie mam pewności czy mogę nazwać go w stu procentach twoim własnym stylem, bo nie jest jeszcze tak do końca wyrobiony, dlatego się cieszę, że nadal kontynuujesz pisanie.  Ćwiczenie czyni mistrza, ot co!

Nie zmienia to jednak faktu, że tekst czytało się lekko, nie był szczególnie męczący, nie musiałam przy okazji przeprawiać się przez wysokie lodowce i łamać szczyty. Płynęłam po morzu i tylko czasem musiałam zacisnąć dłonie mocniej na sterze, aby przebrnąć przez nawałnice fal.

3,5/5

3). Poprawność 3/5

"Nie miał co szukać kluczy w kieszeni(...)” – Na pierwszy rzut oka jest poprawnie, ale mnie to zdanie strasznie razi. Co powiesz na: „Nie miał powodu, aby szukać kluczy w kieszeni”.

"(...) do końca swojego życia ukrywać przed światem fakt, że mimo żony wcale nie interesują go kobiety.” – W tym zdaniu coś mi zgrzyta. Mocno zgrzyta. Zwłaszcza, jeśli chodzi o drugą część zdania. Co powiesz na takie rozwiązanie: „(…)mimo, że MA żonę, wcale nie interesują go kobiety”.

„Wyłączył komputer, zgarniając papiery porozwalane na blacie biurka do swojej skórzanej walizki.” – „porozwalane na blacie biurka” potraktowałabym jako wtrącenie i odgrodziłabym je od reszty przecinkiem.

„Jeszcze raz spojrzał na tandetnego anioła malującego się na szczupłym ramieniu klientki.” – przed „malującego” przecinek.

„Pomiędzy nimi zapanowała cisza przerywana odgłosami wiertarki dobiegającymi z mieszkania obok.” – przed „przerywana” i „dobiegającymi” przecinek.

„Zawsze się na wszystko zgadzał, bo tak było łatwiej.” – Zmieniłabym szyk zdania: „Zawsze zgadzał się na wszystko, bo tak było łatwiej.”

Musisz popracować przede wszystkim nad interpunkcją, która czasem leży i kwiczy. Przy tej okazji polecam ci wszelakie poradniki, które opublikowała smirek na „katalog ocenialni”. W bardzo łatwy i prosty sposób tłumaczy zabiegi interpunkcyjne, których można nauczyć się migiem.

Polecam również czasem troszkę dużej podumać nad szykiem zdań, co naprawdę ułatwi czytanie i, co najważniejsze, pomoże wyszlifować twój styl.

Nie wypisałam wszystkich błędów, ponieważ uważam, że to ty musisz popracować nad tekstem, dlatego twoje zadanie domowe to przeczytanie wszystkiego od samego początku i poprawienie wszystkich zawirowań w rozdziałach.

4). Dodatki 4,5/5

Widzę, że stworzyłaś sondę z „ulubionymi postaciami”, gdybym znała wszystkie twoje teksty, na pewno wzięłabym w niej udział.

Podkład muzyczny, który włączyłam sobie jako muzyczny akcent do opowiadania, jest jak najbardziej trafny.

Poniżej krótkie ogłoszenie, statystyka, ramka „polecam”, która ma się do reszty jak piernik do wiatraka. Osobiście zrezygnowałabym z tego na rzecz przejrzystości „strony głównej” i upchnęłabym to w linkach, ale to jak najbardziej kwestia gustu.

W głównym menu masz spis wszystkich opowiadań, a przy nich krótkie opisy czego czytelnik może się spodziewać. Nawiasem mówiąc, wcale nie zaciekawił mnie opis do „Szczęście za chmurami”, ale spotkało mnie miłe zaskoczenie.

W menu znajduje się kilka praktycznych słów o twojej osobie, linki i link do twojego drugiego bloga, i znów polecasz jakieś forum.

„Informacja” natomiast zawiera krótką notę, czego możemy w ogóle się spodziewać po tym zbiorze opowiadań. 

Pierwszy raz spotykam się z czymś takim jak „zwiastun opowiadania”. Koncepcja ciekawa, dlatego daje ci za to mały dodatkowy punkcik.

I wędrówka po zakładkach kończy się miło, bo prezentami od czytelników, gdzie mogę znaleźć one-shota i parę fanartów.

Półpunktu odjęłam za ten bałagan z „polecanymi”.

5). Dodatkowe punkty 2/5

+ bogate menu

+ ukazanie opowiadania z dwóch perspektyw

Zdobyłaś 38 na 55 punktów, co daje ocenę dobrą (4).