Podsumowanie sierpnia i pożegnanie Drzewka

Drzewo: 4 oceny (3 opowiadania, 1 b. literackiego)

smirek: 2 oceny opowiadań

B.: 1 ocena opowiadania

lumaris: 2 oceny (b. literackiego i opowiadania)

Magda: 2 oceny (bloga tematycznego/pamiętnika i opowiadania)

Agnes: 1 ocena opowiadania

Ogółem: 12 ocen.


 

Z wyniku jestem bardzo zadowolona. Każdy coś od siebie dodał, a całą sumę stanowią niemal same oceny opowiadań lub blogów literackich. Basia i Magda oficjalnie się urlopowały, ale chyba każdy miał jakieś wyjazdy w tym miesiącu, a mimo to dałyśmy radę. Z Agnes się umówiłam, że dam jej więcej czasu na ocenę, żeby mogła się podciągnąć w opisywaniu treści. Na razie tylko rzuciłam okiem na efekt pracy, ale pewnie wkrótce przeczytam dokładniej, żeby sprawdzić, czy udało się osiągnąć cel.

Pożegnanie zamierzałam napisać w osobnej notce, pomyślałam jednak, że nie mogę, że to by była zdrada podsumowań. Te kochane, najmilsze moje podsumowanka, zawsze były okazją do zabrania głosu, z czego chętnie korzystałam. Zresztą od Czekoladki przejęłam je wraz z odpowiedzialnością za ocenialnię, już w pierwszym wygłosiłam swoje „orędzie”, dlatego tylko tak godzi się pożegnać.

Otóż tak, odchodzę. Po dwóch latach i ośmiu miesiącach. Pewnie Was szokuje ta wiadomość, wiem, bo to zawsze tak samo boleśnie zaskakuje… Ale nie płaczcie, bo wbrew pozorom to nic strasznego. Żegnam się z ocenianiem, jednak Was nie porzucam ani troszeczkę.

Spróbuję w miarę przejrzyście nakreślić powody takiej decyzji, która nie była łatwa, na pewno nie przyszła z dnia na dzień. Nie chcę pisać, że szkoła, że matura za dwa lata, jakby to wszystko tłumaczyło. Nie ja jedyna tak mam i nie sądzę, jakoby to samo w sobie uniemożliwiało ocenianie. Chcę powiedzieć, że to jest niezwykle ciężkie do pogodzenia dla mnie, z moją nieumiejętnością organizacji i samodyscypliny. Jak biorę sobie za dużo na głowę, to łatwo się rozpraszam i niczemu nie poświęcam tyle uwagi i energii, ile bym chciała. W zeszłym roku SiS wysoko figurował na mojej liście priorytetów, a i tak czułam, że stopniowo się wypalam i jest coraz gorzej. Nie liczę, że ten będzie łatwiejszy. Przede wszystkim wiem już, co chcę robić w przyszłości; to znaczy wiedziałam chyba od dłuższego czasu, ale się wahałam, a teraz jestem przekonana i zdeterminowana. Nie chcę sobie pozwolić na żadne zaniedbania, rozproszenia, przytłoczenie nadmiarem zajęć; potrzebuję autentycznie wziąć się do roboty i jednocześnie mieć chwilę wytchnienia, nie poświęcać każdego rzekomego „wolnego” na ocenianie albo malowanie (bo plastyczny profil szkoły). Uwielbiam jedno i drugie, ale to czaso- i pracochłonne przyjemności. Wymagają mózgu, a spędzając tak wiele godzin przed komputerem (i przed sztalugą), ciężko mi było wygospodarować czas na ruch, spotkania z ludźmi... Nie mówię, że w ogóle (bo zaraz wyjdę na jakiegoś męczennika, drzewo-męczennika), ale za mało, żeby się zregenerować psychicznie i umysłowo.  

Najgorsza była myśl, że mogłabym tak kurczowo trzymać się SiSu, że nie umiałabym odejść, pomimo zawodzenia wszystkich naokoło, zawalania SiSowych obowiązków… Wolę to zrobić teraz, nie w kryzysie i wypaleniu, uprzedzając wypadki. Nie chciałabym na zawsze związać oceniania z uczuciem znużenia, które towarzyszy gorszym momentom. To była tak długa i tak ważna przygoda, że chcę zachować w pamięci jasne strony: 

niecierpliwe czekanie na zgłoszenia;

brnięcie przez lepsze i gorsze teksty, zawsze taką samą irytację i pustkę w głowie na początku, po czym stopniowe formowanie się w głowie wszystkiego, co mogę w przekazać w ocenie  (ta radość olśnienia w związku z tym :D);

zmęczenie potworne, jak już się skończy robić te wszystkie formatowania, ale ocena wygląda ładnie i schludnie;

widok opublikowanej oceny!;

nerwowe oczekiwanie na opinię autora;

miłe komentarze i wdzięczność wielu z nich. 

Czasem trudne, ale cały czas jasne strony oceniania. Taki był ten miesiąc. Idealny.

Nie chcę się rozwodzić, jak dobrze mi było w załodze, bo nie traktuję tego jako etap zamknięty. Jeśli tylko mnie nie wydziedziczycie, to chętnie będę dalej dotrzymywać Wam towarzystwa i od czasu do czasu, po kryjomu, uzupełniać kolejkę tudzież szeroką listę, żeby trochę Wam pomóc i przy okazji mieć coś jeszcze z tej SiSowej rutyny, którą lubię, chyba z wzajemnością. To są akurat takie „drobne robótki”, które wiele czasu nie pochłaniają.

Niemniej jednak, dziękuję bardzo za wspólną pracę, podtrzymywanie na duchu, wspieranie w kryzysach, stawianie do pionu. :) Tego, jak jesteście kochane, słowami nie wyrazi, ale same wiecie najlepiej! Zwracam się nie tylko do obecnej załogi, chociaż nie wiem, czy któraś z dawnych koleżanek to przeczyta…

Ster oficjalnie przekazuję smirkowi, która zadeklarowała gotowość pełnienia funkcji zarządcy i doglądania ocenialni, pomimo urlopu. Mam pewność, że z nią nie zatoniecie i że Wasze zaufanie do pani kapitan nie mniejsze jest, niż moje. Jakby co, to jej się pytajcie, kto teraz będzie pisał podsumowania. ;)